Over vogels en de kunst van het sandboarden

Ola amigos, vanuit Lima zijn we s´ochtends vroeg om 4 uur opgehaald door Ronaldo, die zich zo vroeg in de nacht al als een echte Spaansleraar gedroeg. Bacha, bacha, interessanto. Maar hij bleek ook een goede chauffeur en heeft ons de 270 km lange tocht naar Paracas feilloos vervoerd. Daar zijn we ingecheckt voor de boottocht naar de Balestas eilanden. Op het strand liepen zowaar echte Pelikanen rond. Het boottochtje duurde 30 minuten en dan zie je inderdaad waarom deze tocht de moeite waard is. Langs de eilanden huizen talloze pinguins, zeeleeuwen, zeldzame Peruvuaanse vogelsoorten. Het is een spectaculair gezicht. En ja, Petra, je hebt gelijk, je ruikt ze behoorlijk!
Terug in Paracas hebben we lekker gegeten (geloof zo´n 5 Euro) en op naar Ronaldo die ons opwacht voor de doorreis naar Ica, de oase Huachina. Een klein uurtje rijden en dan plotseling staan we midden in de woestijn met een oase, ingesloten door hoge zandduinen. Het hotel ligt als in een sprookje. Compleet met een klein zwembad, opdringerige papagaaien en bloedheet! S´avonds koelt het echter behoorlijk af en zijn de dekbedden geen overbodige luxe. Uiteraard hebben we de 100 meter hoge zandduin beklommen, maar dat bleek een echte kuitentrekker, oeps. Van boven lijkt het wel alsof je ergens in Jordanie of Egypte bent. Het eten is prima, alleen oppassen dat je de kleine porties bestelt en geen familiepizza voor een persoon.
De volgende dag hebben we het er maar op gewaagd en de ´buggytour´ gedaan waarbij je ook enkele pogingen op de sandboard mag doen. De kermis is er heilig tegen. Een roller coast door de woestijn! Op het surfen moeten we nog verder oefenen. Zo, nu nog een nachtje hier en dan per bus door naar Nasca voor het mysterie van de lijnen, maar daarover de volgende keer meer. Dank voor jullie reacties! Adios.