Cruising door het heilige dal van de Inca´s

Vandaag beginnen we aan de driedaagse tocht door het heilige dal van de Inca´s. Tussen Cusco en Ollantaytambo bevindt zich tussen de hoge Andes het vruchtbare dal van de Inca´s, eigenlijk een groot openluchtmuseum van tempels, landbouwgronden, markten, warmwaterbronnen, zoutmijnen, etc. We worden vroeg opgehaald door John, onze chauffeur die ons drieen met een 8-persoonsbusje (LOL) door de vallei zal loodsen. Allereerst stoppen we in Chinchero, waar we al om 8 uur een demonstratie krijgen in het Spaans van twee typische Peruvuaanse vrouwtjes over het verwerken van de Alpacawol tot textiele truien, wandkleden, handschoenen etc. Een mooi gezicht. We kopen weer enkele truien tot grote vreugde van de dames.
We vervolgen onze weg naar Moray waar de Inca´s een landbouwacademie hebben gebouwd, een gelijkmatig ronde terrassenvelden. OP ieder terras werd geexperimenteerd met gewassen op verschillende hoogten (2500-3500 meter). Daarna nodigt John ons uit voor een minitrail langs de zoutmijnen van Maras. Hij zet ons doodleuk aan het begin van de mijn af, op 3200 meter en wijst vervolgens naar de rivier in het dal. Daar pik ik jullie later weer op, lacht hij. We nemen de benenwagen langs de spectaculair liggende zoutterrassen waar smalle paden steeds dieper het dal inlopen. Terwijl de rest van de toeristen weer netjes teruglopen naar hun vervoer, lopen wij gedrieen steeds verder het dal in. We wanen ons op een gegeven moment ergens in het Wilde Westen, wandelend door een kloof met links en rechts steil omhoog reizende bergen en overal bloeiende cactussen. We komen in een klein dorp aan met lemen huisjes, waar varkens en puppies ons verwelkomen. Aan de overkant van een hangbrug staat onze John inderdaad glimlachend te wachten!
Tijd voor eten. Bij Mama Rossa op haar farm, waar het hoogtepunt de zelfgebrande koffie is. Mama Rossa pakt een grote steen en maalt de koffiebonen die ze zelf eerst gebrand heeft met suiker. Heerlijk! John nodigt ons uit voor een potje Zappo, een typisch spel uit Cusco waar je grote ´goudmunten´ in de bek van een stenen kikker moet gooien.
Voor de laatste bestemming gaan we naar Ollantaytambo, het dorp dat de grens markeert met de Amazone en Machu Picchu, waar de weg definitief ophoudt. Hier hebben de Inca´s een vesting tegen de bergen gebouwd waar het weer klimmen is geblazen. Smalle paadjes, doodskopjes met touwen, we raken er stilaan aan gewend, maar de uitzichten zijn weer grandioos. Na een Cappucino en Petra, je beelden gevonden (!), gaan we met John naar ons ´hotel´, een kloostercomplex in Urubamba op een half uur rijden. Dit omgebouwde klooster is een verademing, wat een luxe. We hebben een douche in Incastijl opgetrokken. Alleen ligt het erg verlaten. s´avonds is het er overigens niet zo koud. Alle andere nachten circa 5-10 graden, maar hier een prettige 15 graden. Een mooie sterrenhemel zien we onderweg in de Tuk'tuk nadat we in het dorp een pizza hebben gegeten. Morgen uitslapen en een dagje rust voordat we aan de het laatste sportieven onderdeel gaan beginnen, een dagje raften in rapids klasse 4 boten (wat dat ook betekent) over de Urubamba. Wordt vervolgd. Dank voor jullie leuke reacties!