Over Condors en Cocathee

´s ochtends om 7 uur worden we keurig op tijd opgehaald door Chani, onze 65 jarige uitsluitend Spaans sprekende chauffeur annex gids die ons naar Chivay zal brengen. De rit begint door de armoedige wijken van Arequipa om vervolgens snel aan hoogte te winnen. Langs ons passeren de witte toppen van de omliggende vulkanen en na zo´n twee uur stoppen we om het paardenmiddel tegen hoogteziekte in te nemen: cocathee. Het smaakt zowaar ook nog, misschien wel door de kleine hoeveelheid cocaine die in de bladeren zit. Met de fourwheeldrive gaat het nu circa 100 km over hobbelige zandpaden naar de toppunt van 4.900 meter hoogte vanwaar een mooi sfeerbeeld over de Andes ontstaat. Daarna dalen we af naar het op 3600 m. hoogte gelegen plaatsje Chivay. Hier ontvouwt zich meer het echte Peruaanse straatbeeld zoals we dat kennen van de mooie plaatjes: vrouwen met bolhoeden en kinderen met een Alpaca aan de lijn. Het is markt in Chivay en het straatbeeld is levendig, er wordt vanalles uitgestald. We vervolgen de reis naar ons hotel met kleine, Afrikaans gelijkende hutten in een diepe ravijn. Nog meer goed nieuws is dat we de beschikking hebben over warmwaterbronnen van zo´n 38 graden heet. Dat betekent dus tot laat in de avond genieten van een stomend bad onder een verder vriezende buiten temperatuur. Een glaasje Pisco wil er ook nog wel in, maar de barman laat me eerst enkele combinaties proeven voordat Marina en ik aan de juiste versie beginnen. We slapen die nacht extra goed.
De volgende ochtend worden we weer opgehaald om vervolgens naar het hoogste punt van de duizelingwekkende ravijn te gaan, daar waar de Condors de ochtendthermiek gebruiken om zich zichtbaar te maken aan een uitgebreid mensenpubliek. We hebben het geluk dat er eentje recht boven ons hoofd vliegt, dan pas zie je hoe majestieus deze volgels zijn.
Onze chauffeur brengt ons nog door een aantal sfeervolle dorpen alvorens de 200 km lange terugtocht naar Arequipa te aanvaarden. Stoffig aangekomen van alle zand, bereiden we ons alweer voor op de volgende etappe, naar het Titicacameer. En een geluk hebben we, we zijn niet hoogteziek geworden, iets dat op het meer van 3800 meter prima van pas komt. Adios Amigos!